Vriendendag 2017 (en een beetje historie) - Ed van der Graaf
Gruno kent inmiddels een traditie met de Vriendendag. De relatie tussen het koor en de eigen achterban wordt met die dag nog eens duidelijk onderstreept. Jaarlijks willen we dat dan samen vieren met gezellig samenzijn, een inhoudelijk gedeelte, zingen en natuurlijk: hapje-drankje.
Misschien leuk om voorbije Vriendendagen nog eens op een rijtje te zetten. Voor velen waarschijnlijk (en hopelijk) nog in het geheugen en anders wellicht een moment van, o ja, dat was toen.
7 mei 2005 bracht een uitgebreid optreden door Gruno in de Oude Manege in Lewenborg (bestaat nu niet meer). We werden toen begeleid door Léontine van der Cammen.
8 april 2006: Een Groningse middag in de – toen nog – vrijwel nieuwe Euroborg. Dat leverde ook een memorabele koorfoto op (nooit gebruikt).
12 mei 2007: De Kruisweg in Marum met als hoogtepunt de installatie van 10 nieuwe leden.
10 mei 2008: samen met het optreden in Appingedam t.g.v. het 150 jarig jubileum.
14 mei 2009: uitgebreid avondprogramma in de Immanuelkerk.
21 mei 2010: Was wel gepland, maar kon door gebrek aan belangstelling geen doorgang vinden. Curieus was dat er zich “slechts” 29 koorleden hadden gemeld voor deelname. Dat is anno 2017 meer dan het hele koor!
31 mei 2011: Buitenhof met barbecue
26 juni 2012: idem
8 juni 2013 Wederom in De Buitenhof met een bijzonder muzikaal programma door Henk Scholte en Bart Ridderbos, aangeboden door Jan Lambers t.g.v. zijn 70e verjaardag (en natuurlijk barbecue).
12 april 2014: Oudeschans met museumbezoek, het Garnizoenskerkje en wandeling over de wallen.
20 juni 2015: Buitenhof met een voordracht van Marcel van der Pol.
8 oktober 2016: bedrijfsbezoek aan Hooghoudt en een presentatie door Hennie Ramaekers (vm. Dirigent Maastreechter Staar) over hoe nieuwe koorleden zouden kunnen aangetrokken.
Na deze vogelvlucht belanden we dan in 2017. Onze voorzitter Huib Jansen vroeg mij vriendelijk doch zeer dringend om over deze dag iets te schrijven. Met het oog op mijn naderend afscheid van Gruno wil ik dat graag doen en vandaar ook met enige nostalgie de verwijzing naar het voorgaande overzicht. Naast de vele repetitieavonden bracht Gruno mij – en vele anderen – een hoop plezier met bijkomende activiteiten, waaronder dus de Vriendendagen.
Evenals in 2014 is de Vriendendag 2017 tot stand gekomen in samenwerking met Fré Schrik. Sterker, zonder Fré was deze dag er niet geweest. Althans, niet op de locatie Johan Willem Frisokazerne in Assen.
Dit vloeit voort uit de achtergrond van het arbeidsverleden van Fré en zijn betrokkenheid bij de Stichting Menno van Coehoorn http://www.coehoorn.nl/ (kijk vooral zelf even).
Dit voorjaar kwam Fré bij mij met het idee om voor de Vriendendag naar Assen te gaan. Al snel spraken we af om samen op verkenning te gaan. Het moet wel een beetje militair blijven.
Op 24 maart zijn Fré en ik in de bedrijfskantine gaan lunchen en vond het eerste overleg met de vrijwilligers van het Stoottroepenmuseum plaats. Daar vonden we welwillend gehoor en konden we al snel tot afspraken komen.
In een tweede bezoek waarbij ook Jan Ruuls meeging, werd de blik gericht op de catering. Hoe gaan we de lunch en de borrel organiseren? Een lunch in de bedrijfskantine werd afgeraden, omdat ieder dan zelf een rondje langs de buffetten moest gaan maken. Bovendien is het erg lastig om op langere termijn te voorzien hoe druk het gaat worden.
Dat leidde er toe dat we voor de lunch een fraaie zaal beschikbaar kregen (De Hunnenschans) waar een koffietafel werd klaargezet. De indruk is dat ieder zich daar prima mee kon redden.
Voor de afsluitende borrel konden we terecht in de kantine Raviv van Renssen. Van Renssen was soldaat in Dutchbat en is op 8 juli 1995 gesneuveld in Srebrenica.
Voor vrijwel iedereen was het bezoek aan de JWF-kazerne een eerste kennismaking. Veel verbazing over het enorme complex waarvan je normaal vanaf de weg geen indruk krijgt. Bij binnenkomst kreeg ieder een fraaie badge. Vooraf was door het Servicebureau aangegeven hoe de aanmeldprocedure verliep dus daar had ik mij gezagsgetrouw aan gehouden. Dat levert dan weer lastige momenten op als deelnemers op het laatste moment zelf beslissen om het anders te doen. Ik maar denken: hoe komen ze dan binnen.
Ter plaatse werd de soep niet heet gegeten (overigens wel wat aan de zoute kant) en stopte de wacht mij een hele partij badges toe (meer dan het aantal deelnemers) en werd naar de naamlijst verder niet gekeken. Kortom, Gruno had preventief zelf kennelijk al voldoende aan de veiligheid gedaan.
Hiervoor is het eten en drinken al aan de orde geweest. De dag omvatte voorts een uitgebreid bezoek aan het Stoottroepenmuseum. Daar hoef ik verder niets over te schrijven. Ieder kreeg na afloop een fraai boekje waarin alles goed staat beschreven.
Ook op deze plek een woord van dank aan de vrijwilligers die een inleiding op het ontstaan gaven en daarna gidswerk bij de rondleiding deden.
Was het helemaal perfect? Nee, helaas was juist deze dag de lift onwillig en dat maakte dat Lukas
van het museum niet veel meer heeft meegekregen dan een retourtje lift. Wellicht kan daar nog eens een beter vervolg aan worden gegeven.
Op een memorabele plek op de appelplaats bij het monument van Jan de Stoter, waar ook alle gesneuvelden met een naamplaquette worden geëerd, zongen we Beati Mortui en aansluitend in de kantine Raviv van Renssen nog enkele werken. Daarmee kregen de toehoorders een voorproefje van het komende concert op 15 oktober. Met 4 eerste en 6 tweede tenoren, 8 baritons en 5 bassen was het koor behoorlijk op sterkte. Op 15 oktober met (vrijwel) volledige bezetting zal het in de Helperkerk ongetwijfeld allemaal een stuk beter tot zijn recht komen.
Voor het vervoer maakten we gebruik van een bus uit het Nationaal Busmuseum. Jan Oostingh was onze enthousiaste chauffeur en zelf lid van een mannenkoor. De terugreis naar Groningen verliep via de “toeristische route” Rhee-Vries-Peize en op het geplande tijdstip van 17.15 uur stonden we weer op de P+R Hoogkerk.
